Toen ik 16 was had ik een vriendje, na 3 maanden samen te zijn wou hij graag seks, ik was daar nog niet aan toe, maar durfde dat niet te zeggen. Hij werd boos op me omdat ik te onzeker was in bed en niet genoeg voor hem deed. In de 6 maanden dat we samen waren heb ik nooit echt iets gehad aan seks, meestal wou ik ook geen seks, maar ik deed mee omdat ik bang was dat hij me zou verlaten. Ik was ervan overtuigd dat ik enkel goed was om zijn seksuele behoeften te vervullen en dat hij mij niet graag zag voor wie ik was.
Toen we uit elkaar gingen hebben we nog een aantal keer afgesproken, hij vroeg telkens weer om seks. Ik gaf hem die toestemming omdat ik op die manier nog bij hem kon zijn. Ondertussen zijn we 4 jaar later en is dat gedaan, maar zelfs nu krijg ik van hem nog de vraag om het bed te delen.
Ik heb me door hem enorm gebruikt en waardeloos gevoeld, alsof ik als persoon niets waard was en enkel diende voor seks. Nu, na al die tijd, besef ik dat ik wel een waardevol persoon ben en dat deze manier van seks niet juist is. Het is iets waar alle partijen van moeten genieten en zich goed bij moeten voelen, als iemand zich er niet goed bij voelt moet dat ook gewoon gerespecteerd worden. Het is jammer dat ik het op deze manier heb moeten ondervinden, maar ik heb er wel veel uit geleerd.