Ik heb altijd gehoord sinds een jonge leeftijd dat kinderen krijgen op natuurlijke wijze praktisch onhaalbaar zou zijn voor mij aangezien ik een vorm van pcos zou hebben.... Toen leerde ik mijn vriend kennen, ik heb dit hem onmiddellijk eerlijk verteld aangezien ik wist hoe graag hij kinderen wilde en hij ook al 9 jaar ouder is als mij.
Ik pakte de pil door voor de 'symptomen' van mijn pcos...super pijnlijke maandstonden en omdat ik het handiger vond. Er had ook nooit iemand gezegd dat dit erg was. Ondertussen tussen de 'diagnose' en het ontmoeten van mijn vriend was ik wel 50 kg vermagerd. Na een relatie van nog geen 9 maand, de pil door te nemen en te horen gekregen hebben op jonge leeftijd (14 jaar) dat het bij mij niet zo makkelijk zou zijn ben ik na weken (negatieve test thuis, antibiotica omdat ze dachten dat ik een maag zweer had, gastroscopie....) Te weten gekomen dat ik zwanger was.
Mijn vriend dacht dat ik hem in de valHad gelokt.... Tot hij mee ging naar de gynaecoloog en die zei dat die diagnose van pcos zever was ... Dat je niet zo maar kan zeggen dat iemand moeilijk kinderen kan krijgen zonder 'bewijs' en dat mijn pil niet pakte omdat ik een gastrol bypass heb gehad. Mijn chirurg zei dan weer dat de pil wel pakte maar dat ik gewoon heel vruchtbaar was nu door zo veel te vermageren en dat ik door de mazen van het net geglipt ben....
Ik heb mijn vriend de keuze gegeven samen blijven of niet, in het leven van ons kindje zijn of niet, ik wilde hem echt niet verplichten om een gezinnetje te spelen.... Na te weten te komen dat ik zwanger was heeft hij 3 dagen niet gesproken met mij denk ik.... En dan uiteindelijk na een week of 3 hebben we beslist om er voor te gaan.... Je moet weten dat ik zijn mama 1 keer had gezien en hij de mijne 1 keer ... Hij is van Afrikaanse afkomst dus het loopt daar allemaal wat anders ... Maar op het verlovingsfeest van zijn zus (toen niemand buiten 1 broer van hem en die zijn vrouw) en zijn mama het wisten heeft hij gezegd laten we er voor gaan.
Vandaag 4 jaar later zijn we nog steeds samen en ben ik zwanger van ons 2 de zoontje....Dit terwijl er enorm veel mensen niet geloofde dat wij zouden blijven duren...zeker langs mijn kant van de familie.... En al de mensen die toen een 'standvastige' relatie hadden en aan kinderen begonnen heel veel commentaar hadden op mij en hem nu uit elkaar zijn en in 'vechtscheidingen' zitten ...